Lumipas ng lumipas ang mga araw at nalalapit na ang pagtatapos ko ng elementarya.. Pero bago ang araw ng pagpapaalam nagkaroon kami ng retreat. Nagswimming kami, buong grade 6 at 4th yr. at siyempre, ang mga teachers.. siyempre di sila mawawala dun sa eksena kahit walang binayaran.. tama ba? Apihin ko ba?
Masaya ang naging retreat namin, dun din ako sinagot nung crush ko. Siyempre lagi ko siyang kinukulit. Sa totoo lang bata pa lang ako marunong na ko lumandi, palibhasa’y nanonood ako sa t.v. ng mga ganyan, lalo na yung T.G.I.S. , madalas ko itong panoorin nung nasa elementarya pa ako. Ginaya ko yung mga ginagawang moves sa panliligaw dun. Yun na siguro ang pinakamagandang araw ng buhay ko nung mga panahong iyon.
At ang pagtatapos ay dumating, masaya ako na malungkot.. hindi ko ma explain ang nararamdaman ko. Siguro kasi talagang naging close na ako sa mga kaklase ko, sa tatlong taon ba namang naging magkakaklase kami eh. Hindi ko tuloy mapigilan na umiyak, Pero pinipigilan ko yun.. siyempre lalake ako eh.
Sa araw ng pagtatapos ko ng elementarya, naisip ko na rin na pagtatapos na rin iyon ng aming paglalaro, pagigingbata, at ng una kong pag-ibig.. sapagkat ako’y lilipat na ng skwelahan, sa ibang iskul na ako mag-aaral ng high school. Nabwibwisit nga ako sa mama ko, kasi ililipat pa ako ng skwelahan. Pero wala din naman ako magagawa kundi sumunod sa mga plano ng mama ko.
Daddy ko ang umattend sa graduation ko, wala si mama.. masyado kasi siyang busy. Malungkot ako, kasi si daddy lang ang nakakita ng aking pagtatapos sa elementarya pero wala ako magagawa bata pa lang ako nung mga panahon na yun eh
Nung kumakanta kami ng graduation song namin.. ewan ko, hindi ko napansin na naiyak ako.. grabeh! Buti na lang at may panyo ako.. kundi jahe! Natapos ang graduation hindi ko nakausap si Labs, hindi manlang ako nakapag paalam sa kanya, hindi ko manlang nasabi sa kanya na ako’y lilipat na, hindi ko manlang nasabi sa kanya na mahal ko siya..
Bago ako umuwi kumain muna kami ni daddy sa fastfood. Madami kami kinain, nanghihinayang ako at hindi namin kasama si mama, mas maganda kasi kung pareho silang kasama ko habang nag didiwang sa aking pagtatapos ng elemntarya.
Sa pag-uwi namin bigla nanamang pumasok sa aking isip kung bakit hindi ko siya nakausap.. bakit nga ba? Puppy love lang naman yun ah? Bakit ko pa rin siya naiisip? Ganun ba ang pag-ibig?
Sa huli wala pa rin ako magagawa, sapagkat ako’y isang bata lamang…
Buhay Pedro ni Laong Laing
Buhay Pedro, ito ay isang storya tungkol sa buhay ng isang normal na batang pinoy, na kung saan gustong ipamahagi ang kanyang mga karanasan sa buhay. siya nga pala, wala masyadong importanteng bagay dito.. gusto ko lang magkwento.
A Word Of WisdoM
"Wisdom is not a product of schooling but of the lifelong attempt to acquire it." -Albert Einstein
