First day, first late, astig. Pagdating ko sa pinto ng classroom, buti na lang at wala pang guro pero puno na ang classroom ko. Hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi, nasanay kasi ako na kakaunti lang ang aking mga kaklase. Alam ko na isa to sa mga pagbabagong kailangan kong harapin. Pumasok ako sa classroom ng buong tapang, iisa na lang ang silya doon. Mukhang para sa akin na talaga at mukhang kanina pa hinhintay ang mainit kong pwet. Tahimik ang lahat, halatang walang magkakakilala, mabibingi ka sa sobrang tahimik. Naalala ko bigla ang sinabi ng nanay ko,
“Anak mag-aral ka ng mabuti sa bago mong school, puro matatalino ang mga nagaaral diyan...”
Napagisip-isip ko tuloy, “mga nerd ba mga estudyante dito?”. Lalo akong kinabahan, kasi puro bokya ako noong elementarya baka hindi ako makasabay sa kanila. Para mapawi ang kaba ko, tinambol tambol ko ang arm chair ko, ako lang talaga ang gustong mag-ingay, talagang seryoso ang lahat walang naguusap-usap. Maya maya pa ay dumating ang isang guro at sinabing na late ang aming adviser kung kaya’t siya na muna ang pansamantalang hahawak sa amin. Sinabi niya na magkakaroon ng orientation sa auditorium maya maya.
“ok bago tayo pumunta ng auditorium para sa orientation niyo, magpapakilala muna kayo isa-isa sa harap…”
Buhay Pedro ni Laong Laing
Buhay Pedro, ito ay isang storya tungkol sa buhay ng isang normal na batang pinoy, na kung saan gustong ipamahagi ang kanyang mga karanasan sa buhay. siya nga pala, wala masyadong importanteng bagay dito.. gusto ko lang magkwento.
A Word Of WisdoM
"Wisdom is not a product of schooling but of the lifelong attempt to acquire it." -Albert Einstein
